พื้นที่ของโลกคู่ขนาน กำลังพาเราไปไหน?
“ภิรักษ์ อนุรักษ์เยาวชน” นักถ่ายภาพงานสถาปัตยกรรมที่มีกล้องถ่ายภาพเป็นเสมือนอวัยวะที่บันทึกมุมมองแห่งการพิจารณาโลก มาตั้งแต่ปี 2540 กลับมาย้อนทบทวนช่วงเวลาต่าง ๆ ในชีวิตการทำงานที่ผ่านมา ผ่านนิทรรศการ PARALLEL โดยมี อานนท์ ไพโรจน์เป็น curator
ในงานนิทรรศการนี้ ภิรักษ์ เดินทางกลับไปในช่วงเวลานั้นอีกครั้ง ผ่านภาพถ่ายที่ตนเองได้บันทึกไว้ และเพื่อเปรียบเทียบกับภาพปัจจุบันซึ่งสะท้อนให้เห็นสิ่งต่าง ๆ ที่เปลี่ยนแปลงไปตามรายทางและกาลเวลาอันเป็นผลมาจากความผันผวนด้านเศรษฐกิจ ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหาทางการเมือง พัฒนาการทางสังคมที่ก่อให้เกิดความเหลื่อมล้ำ รวมถึงนัยยะที่ภาพถ่ายทําหน้าที่ตั้งคําถามว่ามนุษย์กําลังเดินทางไปสู่ความศิวิไลซ์ หรือความล่มสลาย
อานนท์มองว่า ผลงานภาพถ่ายใน PARALLEL เปิดพื้นที่ให้เราได้เห็นถึงความเป็นโลกคู่ขนาน โลกในอุดมคติ และความหวังของมนุษย์ที่มีต่อเมือง ผ่านอิริยาบถทางความคิดที่เปิดกว้าง และตั้งคําถามต่อผู้ชมว่าเรากําลังมีชีวิตอยู่บนหมุดหมายที่หายไป หรือกําลังหลงอยู่ในพื้นที่ส่วนใดในกาลปัจจุบันกันแน่
HappBKK มีโอกาสคุยกับภิรักษ์ หรือเด่ย สั้น ๆ ถึงงานในนิทรรศการ PARALLEL รวมถึงสอบถามถึง “กล้อง” ที่เปรียบเสมือนอวัยวะที่เขาแทบจะขาดไม่ได้
รูปสุดท้ายคือ Well Prepared เป็นรูปสถานีรถไฟมิลานช่วงที่ ไร้ผู้คน ตอนที่มีคนก็ไม่ได้ใส่ใจตัวอาคารสถานีหรอก แต่พอเราตกรถไฟไปเวนิชปุ๊บ ต้องนั่งรอขบวนใหม่ปั๊บ ตัวสถานีรถไฟนี่หล่อขึ้นมาทันทีเลย สถาปนิกสมัยนั้นออกแบบขนาดสัดส่วนของโครงสร้างได้เท่มาก ๆ แสงแบบ indirect light จากหลังคาก็ช่วยเสริมบรรยากาศ ให้ตัวโครงสร้างมันหล่อขึ้นอีก 55%
เวลาไปเที่ยว พกกล้องตลอดเวลาหรือเปล่า ถ้าไม่มีกล้อง เจอมุมสวยจะทำไง
ถ้าระหว่างทำงาน หรือเดินทางไปที่แปลกถิ่น ก็จะพกกล้องตลอดเวลา ถ้าไม่มีกล้องก็ยืมกล้องคนข้าง ๆ หรือไม่ก็ถ่ายด้วย มือถือ แต่ถ้าคิดได้ว่าถ่ายด้วยมือถือไปก็ไม่สวย ไม่มีประโยชน์ ก็นั่งมองแล้วก็จำมันไว้ จะเพลินกว่า
ในงานนิทรรศการนี้ ภิรักษ์ เดินทางกลับไปในช่วงเวลานั้นอีกครั้ง ผ่านภาพถ่ายที่ตนเองได้บันทึกไว้ และเพื่อเปรียบเทียบกับภาพปัจจุบันซึ่งสะท้อนให้เห็นสิ่งต่าง ๆ ที่เปลี่ยนแปลงไปตามรายทางและกาลเวลาอันเป็นผลมาจากความผันผวนด้านเศรษฐกิจ ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหาทางการเมือง พัฒนาการทางสังคมที่ก่อให้เกิดความเหลื่อมล้ำ รวมถึงนัยยะที่ภาพถ่ายทําหน้าที่ตั้งคําถามว่ามนุษย์กําลังเดินทางไปสู่ความศิวิไลซ์ หรือความล่มสลาย
อานนท์มองว่า ผลงานภาพถ่ายใน PARALLEL เปิดพื้นที่ให้เราได้เห็นถึงความเป็นโลกคู่ขนาน โลกในอุดมคติ และความหวังของมนุษย์ที่มีต่อเมือง ผ่านอิริยาบถทางความคิดที่เปิดกว้าง และตั้งคําถามต่อผู้ชมว่าเรากําลังมีชีวิตอยู่บนหมุดหมายที่หายไป หรือกําลังหลงอยู่ในพื้นที่ส่วนใดในกาลปัจจุบันกันแน่
HappBKK มีโอกาสคุยกับภิรักษ์ หรือเด่ย สั้น ๆ ถึงงานในนิทรรศการ PARALLEL รวมถึงสอบถามถึง “กล้อง” ที่เปรียบเสมือนอวัยวะที่เขาแทบจะขาดไม่ได้
ชอบภาพถ่ายชิ้นไหนสุด เพราะอะไร
ชอบหมดทุกรูปครับ ที่ไม่ชอบคือลบทิ้งไปเพราะเปลืองฮาร์ดดิสก์ แต่ถ้าต้องเลือกก็ขอสัก 3 รูป รูปแรกคือ Place / People / Ambiguity เป็นซีรี่ย์สามช็อต ถ่ายที่สถาบันโลกอาหรับในกรุงปารีส อาคารนี้ออกแบบโดย Jean Nouvel เมื่อปี 1987 คือเป็นจังหวะที่กำลังถ่ายโถงบันไดเพราะโครงสร้างสวยมาก แล้วเรายืนอยู่ตรงทางเดินรอบโถงบันไดซึ่งมีผนังกระจก ทั้งด้านหน้าด้านหลังเรา ด้วยจังหวะแสงข้างนอกส่องเข้ามามันทำให้เกิดการซ้อนทับระหว่างตัวเรากับบันได กลายเป็นภาพ ที่ดูหลอน ๆ แปลกตา ชวนให้ตีความเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนกับงานสถาปัตยกรรม บางคนถามว่าเราโฟโต้ชอปเปล่า แล้วตอนที่เราตอบว่า ”เปล่า” เนี่ย หัวใจมันพองโต ส่วนรูปที่สองคือ Utopia of Expectation ขอเชิญมายืนอ่านบทสนทนาของเรา กับพี่ป่องปฐมา หรุ่นรักวิทย์ แล้วคุณจะรู้ว่าทำไมเราถึงชอบ
รูปสุดท้ายคือ Well Prepared เป็นรูปสถานีรถไฟมิลานช่วงที่ ไร้ผู้คน ตอนที่มีคนก็ไม่ได้ใส่ใจตัวอาคารสถานีหรอก แต่พอเราตกรถไฟไปเวนิชปุ๊บ ต้องนั่งรอขบวนใหม่ปั๊บ ตัวสถานีรถไฟนี่หล่อขึ้นมาทันทีเลย สถาปนิกสมัยนั้นออกแบบขนาดสัดส่วนของโครงสร้างได้เท่มาก ๆ แสงแบบ indirect light จากหลังคาก็ช่วยเสริมบรรยากาศ ให้ตัวโครงสร้างมันหล่อขึ้นอีก 55%
เวลาไปเที่ยว พกกล้องตลอดเวลาหรือเปล่า ถ้าไม่มีกล้อง เจอมุมสวยจะทำไง
ถ้าระหว่างทำงาน หรือเดินทางไปที่แปลกถิ่น ก็จะพกกล้องตลอดเวลา ถ้าไม่มีกล้องก็ยืมกล้องคนข้าง ๆ หรือไม่ก็ถ่ายด้วย มือถือ แต่ถ้าคิดได้ว่าถ่ายด้วยมือถือไปก็ไม่สวย ไม่มีประโยชน์ ก็นั่งมองแล้วก็จำมันไว้ จะเพลินกว่า
เคยไหมที่เจอมุมที่อยากถ่าย แต่มีแค่มือถือ แล้วจังหวะนั้นทำไง
จริง ๆ ทุกวันนี้ทำงานก็ต้องแบกกล้องเกือบทุกวัน ภาพที่จะใช้งานได้คือต้องได้จากกล้องที่มีความละเอียดสูง ซึ่งบางทีนอกเวลางานก็ไม่อยากแบกแล้ว เลยมีบ่อยๆที่บางครั้งเจออะไรที่อยากถ่าย แต่มีแค่มือถือ แล้วก็จะเสียดายว่า น่าจะมีกล้องตัวเล็ก ๆ สักตัวนะ เพราะไฟล์มือถือมันเอาไปทำงานไม่ได้ แต่บางทีก็ถ่ายนะ แบบว่าบันทึกความทรงจำ เอาไปแชร์ในโซเชียลอะไรงี้ ถ้าช่วงที่แสงดีๆ ถ่ายแล้วปรับตีฟ (perspective) ใน snapseed หรือ VSCO มันก็ออกมาไม่เลวนักหรอก ก็ถือว่าฝึกมือ ฝึกมุมมองกันไป เป็นงานอดิเรก เมื่อไหร่มือถือจะติดเซ็นเซอร์ฟูลเฟรมสักที เนอะ ๆ (photo courtesy of Spaceshift Studio)PARALLEL
Photography Exhibition Curated by Anon Pairot (อานนท์ ไพโรจน์) From now to 22/07/2017 At Schemata Gallery, 2nd Fl. Saveoy Restaurant, Sukhumvit 26
