ตลาดหมู่บ้านลุมบู...ไปช้อปปิ้งสไตล์ Mocambique

        ”ไปช้อปปิ้งไหม?” อายูเป้ถามผมแต่เช้า

         “ไป ไป ไป...” ผมตอบรับอย่างกระตือรือร้น มารู้ตัวอีกทีก็ขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซคล์ของอายูเป้เรียบร้อยแล้ว

         แต่ว่าไปไหนล่ะ?

         ก่อนอื่น ขอแนะนำอายูเป้ว่าเป็นใครนะครับ

        อายูเป้คือไกด์ท้องถิ่นที่อีย่า ดึ โมซัมบิก (Ilha de Moçambique - ต่อไปนี้จะเรียกย่อ ๆ ว่า “อีย่า” เฉย ๆ นะครับ) ที่ที่ผมจะมาใช้ชีวิตอยู่ 5 วันเต็ม ๆ และผมก็ไปพบว่าเขาสามารถพาผมไปดูวาฬหลังค่อมได้

        ผมโชคดีมากที่ตอนนี้พวกมันกำลังอพยพผ่านขายฝั่งของโมซัมบิกพอดี ผมจึงตกลงใจจะไปล่องเรือดูวาฬกระโดดโลดเต้นพุ่งตัวเหนือผิวน้ำกับเขา

       

        วันนี้วันอาทิตย์ อายูเป้บอกว่าที่หมู่บ้านลุมบู (Lumbo) มีตลาด คนมาซื้อและขายของกันคึกคักเพราะมีเทศน์ที่โบสถ์ เขาจึงชวนผมไปด้วยแบบฟรี ๆ เอ่อ.... หลังจากที่ผมจ่ายค่าดูวาฬไปแล้ว ....เรียกว่าแถมละกัน

        ดังนั้นผมจึงขึ้นมานั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปกับเขา

        จากอีย่า เราซิ่งไปตามถนน ผู้คนมากมายล้วนเป็นมิตร โบกไม้โบกมือพร้อมตะโกนว่า “ชีน่า ชีน่า” กันเอิกเกริก
ทุกคนล้วนคิดว่าผมเป็นคนจีน

        ผมพยายามตะโกนกลับไปว่า “Nao. Sou da Tailandia” .....ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ผมมาจากประเทศไทย จนอายูเป้หันมาบอกว่า       “ปลงเถอะลูกโอ๊ค หน้าอย่างยู ใคร ๆ ก็คิดว่าเป็นคนจีนแน่ ๆ”

        ผมไปแวะที่โบสถ์ของหมู่บ้านลุมบูก่อนเพื่อดูพิธีสวดสรรเสริญพระเจ้า โบสถ์โบราณตั้งแต่สมัยปอรตุเกสปกครองดูเก่าแก่และทรุดโทรมมาก ๆ แต่เสียงเพลงในพิธีนั้นทำให้ผมน้ำตาคลอ แม้จะฟังไม่รู้เรื่องเลย
และผมตัดสินใจไม่ถ่ายรูปอะไรแม้แต่รูปเดียวนอกจากนั่งนิ่ง ๆ อยู่แถวหลังสุดจนจบพิธี  

         ที่ตลาด.... ผู้คนคึกคักอย่างแท้ทรู และเมื่อ “ชีเนช” (Chines) หรือจีนปลอม ๆ อย่างผมปรากฏตัวขึ้น ตลาดก็ดูจะคึกคักขึ้นอีกสเต็ป โดยเฉพาะเด็ก ๆ ที่พากันมาเดินตามผมไปเรื่อย ๆ

        “Bom dia. Chamo-me Oak. Sou de Banguecoque, na Tailandia. Como estao?” ผมพยายามทักทายภาษาปอปอรตุเกสกลับ

        ได้ผลครับได้ผล.... เด็ก ๆ ฮาป่าราบเลย

        ผมไปแวะแผงนู้นแผงนี้อย่างสนุกสนาน ข้าวของมีมากมายทั้งของสด ของแห้ง เครื่องใช้ไม้สอย ผมกำลังมองหาเสื้อยืดสักตัว แต่ผมตัดสินใจไม่ซื้อเพราะมันล้วนเป็นของมือสองที่ดูเก่าจนไม่เป็นทรง ผมคิดว่าคงเป็นของบริจาคที่รวบรวมมาให้ชาวแอฟริกา.... แต่ว่าเอามาขายกันเอิกเกริกมาก

        พวกแป้งมัน มะเขือ ผัก อะไรนี่ผมก็ไม่รู้จะซื้อไปทำไม

        ขนมปังอาจจะดูน่ากิน แต่มันก็ดูสกปรกไปพร้อมกันด้วย และผมไม่อยากท้องเสียในวันที่ไปดำน้ำกับปลาวาฬ

        เหลือแต่แผงผ้ากาปูลาน่าที่น่าสนใจ และผมคิดว่าจะซื้อฝากพี่ ๆ ที่ผมเคารพรักเสียหน่อย

        ผ้ากาปูลาน่ามีขายกันมากมาย และลวดลายอลังการต่างกัน ที่ผมไปเลือกมานั้นผืนละ 100 บาทเท่านั้น
คนขายตัดแบ่งผ้าให้แถมคุยนู่นนี่สารพัดแต่ผมฟังไม่ออกเลย

        เด็ก ๆ ยังคงเดินตามผมตั้งแต่หัวยันท้ายตลาด ผมก็แอบอยากถามว่า ”มาตามพี่ทำไม? สนุกมากนักเหรอ?” แต่ผมนึกคำศัพท์ภาษาปอรตุเกสไม่ออก

       ตลาดแอฟริกาสีสันสดใส ถ้าใครมีโอกาสมาแอฟริกา อย่าพลาดนะครับ

        มีใครอยากได้อะไรจาก Mocambique ไหมครับ?

อ่าน คบเด็ก พาเที่ยวที่โมซัมบิก คลิก

STORY AND PHOTO BY โลจน์ นันทิวัชรินทร์