ถ้าเลือกใส่เสื้อผ้าได้เพียงยี่ห้อเดียวตลอดชีวิต คุณจะใส่ยี่ห้ออะไร?

        เราได้รับคำถามนี้จากรุ่นน้องคนหนึ่งเมื่อวันก่อนหลังจากที่เม้าท์กันยาว ๆ เรื่องแฟชั่น เสื้อผ้า และความบ้าคลั่งของเราที่มีต่องานออกแบบของดีไซเนอร์บางท่าน ตอนที่ถูกถามก็ได้ให้คำตอบไปคำตอบหนึ่ง แต่หลังจากตอบไปแล้ว มาถึงตอนนี้ซึ่งก็เป็นเวลาหลายวันผ่านไป เรายังครุ่นคิดถึงคำถามนี้และคำตอบที่ตอบตัวเองจริง ๆ จัง ๆ อยู่เลย

     เบื้องต้นต้องเล่าย้อนไปก่อนว่า ถ้าเป็นในอดีตเราใส่อะไรก็ได้แหละที่เห็นสวย เรียกว่าซื้อเรื่อยเปื่อย เดินห้างแล้วเจอเสื้อผ้าน่าใส่ในราคาน่าซื้อก็ซื้อได้ จะแบรนด์ไทยแบรนด์ฝรั่งก็ใส่ได้หมด ไปเดินจตุจักรเจอเสื้อสนุก ๆ ในราคาถูกก็ยิ่งซื้อใส่ได้ใหญ่ ไปต่างประเทศถ้าเจอเสื้อผ้าที่แปลกแตกต่างในยี่ห้อที่อาจไม่เคยรู้จักแต่เนื้อผ้าดีราคาดีก็พร้อมซื้อ แต่พอมาถึงตอนนี้ หลังจากที่ลองผิดลองถูกมามากแล้ว หากเป็นเสื้อผ้าแนวเรียบ ๆ ใส่ได้นาน Uniqlo กับ Cos (ซึ่งเพิ่งมาเปิดร้านในไทยพอดี) คือสองยี่ห้อ go to ของเรา

       สำหรับ Uniqlo เป็นร้านที่เดินเข้าไปร้านทีไรมีเสียสตางค์ให้กันได้ตลอด เพราะนางคิดเสื้อผ้าเรียบ ๆ เนี้ยบ ๆ ใส่ได้ไม่เบื่อออกมาเรียกแขกในราคาย่อมเยาได้ทุกที ในขณะที่ Cos ซึ่งราคาสูงกว่าประมาณหนึ่ง ทำเสื้อผ้าเรียบหรู ด้วยผ้าเนื้อดี สีสัน classy และใส่ทนใส่ได้ตลอดมา จนกลายเป็นว่าทุกครั้งที่เดินทางและถ้าได้ผ่านร้าน Cos เป็นต้องหอบเสื้อผ้าของร้านนี้ติดมือกลับบ้านด้วยแทบทุกครั้ง

        อีกยี่ห้อนึงที่มีทั้งชิ้นเรียบใส่ได้ตลอด และชิ้นเพี้ยนที่ใส่เมื่อไหร่คนทักตลอดอีกเหมือนกัน และอยากเรียกได้ว่าเป็นยี่ห้อ go to ของชีวิตจริง ๆ จัง ๆ คือเสื้อผ้าที่ขุ่นพ่อ Rick Owens ออกแบบ ชิ้นแรกของริคที่เรากลั้นใจซื้อคือกางเกง Torrence Cut เข้ารูปสีดำสนิทที่ใส่ได้พอดีตัวเป๊ะตอนที่ได้ลองครั้งแรกจนต้องควักเงินซื้อมาจนได้ และใส่แทบจะทุกสัปดาห์​ อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งตลอดระยะเวลาที่ได้เป็นเจ้าของกางเกงตัวนี้ ซึ่งตั้งแต่วันที่ซื้อจนบัดนี้ก็ยังใส่ไปทำงานแทบทุกสัปดาห์ เรียกว่าคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ของจริงถ้าเอาจำนวนวันที่ใส่หารจำนวนเงินที่เสียไป

        ไปต่อกันที่ Dries Van Noten ที่เราประกาศตัวเสมอว่าเป็นแฟนเดนตาย แต่มานั่งคิดจริงจังในกรอบของคำถามว่าถ้าต้องใส่ DVN เพียงยี่ห้อเดียวตลอดชีวิตโอเคไหมก็พบว่า เสื้อผ้าของดรีส์ไม่ได้ใส่ง่ายนะ งานของเขาชิ้นที่เรามีส่วนใหญ่เป็นชิ้นเรียบ ๆ มีลายบ้างนิดหน่อย แต่เป็นชิ้นที่ประเมินแล้วว่าใส่ได้นานมากกว่างานที่มีลายปักหรือลายพิมพ์​ซึ่งอันที่จริงเป็นเอกลักษณ์สำคัญในงานของเขา ถ้าต้องตอบว่า Dries Van Noten นี่แหละที่คิดจะใส่เพียงยี่ห้อเดียวตลอดชีวิตก็ดูจะทำใจยากเหมือนกัน

       อีกหนึ่งยี่ห้อที่พบว่าแอบเก็บงานของเธอมาเรื่อย ๆ จนมีมากชิ้นขึ้น ๆ ทุกวัน ๆ (โดยเฉพาะหลังจากเอาตัวเองไปสิงสู่อยู่ในเว็บดี ๆ อย่าง Grailed.com บ่อยครั้งแล้วนั้น) คือ Comme des Garcons  ของป้า Rei Kawakubo ซึ่งทำงานเสื้อผ้าได้สนุกเสมอ เวลาดูโชว์เพี้ยนหลุดโลกของป้าก็สนุก เวลาเห็นเสื้อผ้าในร้านที่คลี่คลายมาจากในโชว์ยิ่งสนุกใหญ่ แล้วเวลาหยิบเสื้อผ้าจากกอมม์​ ซึ่งก็มีให้เลือกหลายไลน์เสียด้วยมาใส่ก็สนุกเอามาก ๆ จนรู้สึกว่า ถ้าให้ใส่แต่ Comme des Garcons เพียงยี่ห้อเดียวเท่านั้นก็โอเคนะ และคิดว่าจะไม่เบื่อด้วย

        การตั้งคำถามว่า หากต้องใส่เสื้อผ้ายี่ห้อใดยี่ห้อหนึ่งไปตลอดชีวิตเพียงยี่ห้อเดียว จะเลือกยี่ห้อไหน เอาจริง ๆ ถ้าไม่มีข้อจำกัดทางการเงินใด ๆ เราก็เลือกได้หมดแหละ อยากใส่เสื้อผ้าของดีไซเนอร์คนใดคนหนึ่ง จะแบรนด์ไทยหรือแบรนด์เทศที่ไม่ว่าจะแพงเบอร์ไหน เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ก็ใส่เลย ไม่ต้องกลัวและกังวล แต่คิดตรึกตรองดูอีกที สำหรับตัวเราเองคนเดียวนะ เพราะเราเห็นหลายคนที่ปวารณาตัวเป็นสาวกเสื้อผ้าบางยี่ห้อและใส่เสื้อผ้ายี่ห้อนั้น ๆ ยี่ห้อเดียวทุกวันไม่เคยเปลี่ยน (เช่นแฟน ๆ ของ Rick Owens หลายคนที่ใส่ริคทุกวันจนดู..ผีมาก) เราคิดว่าเราไม่สามารถทำใจใส่เสื้อผ้าเพียงยี่ห้อเดียวได้แน่ ๆ เพราะเราว่าความหลากหลายต่างหากที่มันจรรโลงโลกของเรา

        บางวันเราสนุกกับการได้แต่งตัวเพี้ยน ๆ ในชิ้นเปรี้ยว ๆ ของกอมม์ผสมกับริค เราอยากใส่เสื้อมีลวดลาย เราก็พร้อมจะหยิบ Dries มาใส่ไปเผชิญโลก แต่ในวันธรรมดา ๆ วันหนึ่งที่ไม่ได้ต้องสู้รบปรบมือกับใครมาก เราก็อยาก keep it simple ด้วยการใส่ Cos หรือ Uniqlo หรือ Greyhound หรือ Painkiller หรืออีกหลาย ๆ แบรนด์ทั้งไทยและฝรั่งที่มีให้เลือกอีกมากมายได้ไหม เพราะใจคนเราเปลี่ยนทุกวัน การกักขังร่างกายตนเองให้ต้องใส่เสื้อผ้ายี่ห้อใดยี่ห้อหนึ่งเพียงยี่ห้อเดียวทุกวัน ๆ มันจะไปสนุกอะไรล่ะออเจ้า

 

STORY BY ขเจน

FEATURE PHOTO BY Caleb Lucas