กีโต้ เมืองในฝัน ฝันสีสวย

การไปเที่ยวอเมริกาใต้ช่างเป็นการเดินทางที่ไกลเกินฝันสำหรับหลายๆ คนเพราะต้องใช้เวลา 24 ชั่วโมงบนเครื่องบินจากกรุงเทพเป็นอย่างต่ำกว่าจะถึงแต่ละเมือง

แต่หลังจากมีโอกาสเดินทางไปอเมริกาใต้บ่อยครั้ง ผมรับประกันได้เลยว่ามันคุ้มค่าที่ได้ไปเห็นเมืองและผู้คนเองกับตา เพื่อลบภาพที่ใครๆ เล่ามาแบบไม่ตรงกับความเป็นจริง หลายเมืองในอเมริกาใต้ที่ว่ากันว่าอันตราย มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย

กีโต้เมืองหลวงของเอกวาดอร์ ก็เช่นกัน มันเป็นเมืองมรดกโลกที่ดูสง่างามมากๆ ย่านเมืองใหม่ของกิโต้ก็ไม่ต่างจากสาทร สีลมของเรานัก

หากท่านถือพาสปอร์ตไทยไม่ต้องขอวีซ่านะครับ การเดินทางที่สั้นที่สุดคงจะเป็นผ่านอเมริกา แต่ถ้าให้สะดวกที่สุดสำหรับน่าจะเป็นจากเมืองหลักของยุโรปอย่าง อัมสเตอร์ดัม มาดริด ปารีส ลอนดอน (แต่หากคุณไม่มีวีซ่าประเทศระหว่างทาง การเปลี่ยนเครื่องในประเทศเชงเก้นจะมีปัญหาน้อยที่สุดสำหรับพาสปอร์ตไทย เพราะไม่ต้องขอวีซ่าทรานสิท) เมืองเหล่านี้มีเครื่องบินลงแทบทุกเมืองในประเทศลาตินอเมริกาทั้งสิ้น

เอกวาดอร์จึงเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวยุโรปพอสมควร ประเทศนี้ใช้เงินสกุลดอลลาร์สหรัฐ ราคาสินค้าจึงสูงเพราะเหตุนี้เอง เราสามารถหาที่พักตามงบ ทั้งที่ราคาย่อมเยาว์และระดับห้าดาวเหมือนทุกเมืองในโลก ผมเองเน้นพักระดับกลางๆ ระหว่าง 1,500 - 2,000 บาทก็น่าจะรื่นรมย์พอ แล้วเก็บเอางบประมาณไปกินอาหารแพงๆ ที่อร่อยที่สุดของเมืองนี้กันดีกว่า

ป่าอเมซอนในเอกวาดอร์นอกจากจะเป็นจุดหมายปลายทางของนักท่องป่าจากทั่วโลกแล้ว ยังเป็นแหล่งน้ำมันมหาศาลที่บริษัทน้ำมันระดับโลกแข่งขันกันเข้าไปเป็นเจ้าของสัมปทานอีกด้วย

ด้วยข้อจำกัดของที่ตั้งเมืองอยู่ระหว่างทะเลและภูเขาทำให้ผังเมืองกีโต้พิเศษไม่เหมือนใคร เมืองกีโต้จะถูกแผ่ขยายยาวราวกับเส้นก๋วยเตี๋ยวยาวกว่า 50 กิโลเมตร เพราะลักษณะภูมิประเทศที่ดูเหมือนจะทำให้การเดินทางระหว่างสองฝั่งเมืองเป็นเรื่องยากลำบาก แต่มันกลับทำให้เมืองกีโต้สวยงามอย่างน่าทึ่ง เพราะทันทีที่คุณนั่งรถเข้าเมืองจากสนามบินที่ตั้งอยู่บนเขานอกตัวเมืองก็จะได้เห็นบ้านเรือนตั้งอยู่บนที่ราบยาวเหยียดระหว่างทะเลกับภูเขา วิวนี้จะสวยน่าทึ่งยิ่งกว่าถ้าหากคุณเข้าเมืองตอนกลางคืน ด้วยไฟระยิบระยับจากบ้านเรือนประดับตัวเมืองโบราณกีโต้

เพราะเหตุที่อากาศเย็นสบาย กลางวันมีแดดพอประมาณไม่ถึงกับร้อนจัด กลางคืนเย็นพอให้ได้ใส่เสื้อกันหนาวบ้าง ผู้คนจึงเดินทางด้วยจักรยานกันมากพอสมควร เมืองอเมริกาใต้แห่งนี้มีเลนจักรยานที่ใช้ได้จริง ทุกวันอาทิตย์มีการปิดถนนกลางใจเมืองให้คนขี่จักรยาน วิ่ง เล่นสเกตบอร์ด หรือออกกำลังกายกันอย่างคึกคัก ผิดกับเมืองในไทยที่ขี่กันปลอมๆ ตามสนามกีฬา

วิธีเยี่ยมชมกิโต้ง่ายมากๆ ผมนั่งรถเมล์จากที่พักลงย่านเมืองเก่าแล้วค่อยๆ เดินไปตามตรอกซอกซอย

กิโต้สวยงามไม่เป็นรองใคร จะว่าไปมันสวยกว่าลิม่าของเปรู หรือ โบโกต้าของโคลอมเบียเสียอีก เมืองหลวงแห่งนี้เป็นเมืองมรดกโลก มีจตุรัสและโบสถ์คาทอลิคที่ตั้งอยู่บนเนินเขา ภาษาใต้เรียนว่าต้อง “เดินขึ้นควนลงควน” (ควนในภาษาใต้แปลว่าเนิน) กันให้เมื่อยขาและหายใจหอบไปข้างนึง

เดินหลงในกีโต้ คุณจะเห็นว่าวัฒนธรรมสเปนเจ้าอาณานิคมมีให้เห็นเด่นชัด ไม่ว่าจะเป็นโบสถ์คาทอลิคใหญ่โต บ้านพักอาศัยที่มีลวดลายและมีระเบียงตามตึกแถวเก่า สีเขียวเหลืองแดงร้อนแรงบนอาคาร นี่เป็นเสน่ห์ของชาวลาตินอเมริกาทั้งทวีปก็ว่าได้ ชนพื้นเมืองดั้งเดิมก็มีบุคลิกที่ชัดเจน พวกเขาเป็นเกษตรกร ชาวประมง คนใช้แรงงาน แต่สีหน้าของพวกเขาสุภาพอ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด

จตุรัสแห่งเสรีภาพ มีตึกที่ทำการราชการ ร้านค้า ร้านอาหาร ร้านกาแฟและมิวเซียมตั้งอยู่ แต่สิ่งหนึ่งที่พลาดไม่ได้คือร้านตัดผม ผมชอบเข้าร้านตัดผมในแต่ละเมือง การใช้เวลา 30 นาทีกับประสบการณ์ท้องถิ่นมันมีความสุขและได้พูดคุยกับชาวเอกวาดอร์ที่จิตใจดีเหลือเกิน ผมได้เข้าไปชมบ้านเก่าของนายพล Sucre ถัดจากบ้านหลังนี้ ก็มีมิวเซียมเหรียญกษาปณ์ และงานเครื่องปั้นดินเผาของชนเผ่าโบราณ แค่นี้ก็ใช้เวลาไปสามสี่ชั่วโมงแล้ว

เดินไปเพลินๆ กับอากาศเย็นๆ สบายๆ ในกีโต้ เมืองนี้ทำให้เราสัมผัสกับความมั่งคั่งและอิทธิพลของสเปนได้ชัดเจนทีเดียว

ความหรูหราของผมอยู่ในมื้ออาหารเที่ยงนี่เอง โรงแรมห้าดาวในจตุรัส ซานฟรานซิสโก ชื่อ Casa Gangotena มันน่ารักน่าพักเสียจริง ห้องโถงของโรงแรมตบแต่งด้วยดอกไม้ ใบไม้สวยงามอบอุ่นเหมือนอยู่ในวังดีดี แต่ผมขอนั่งกินและดื่มช้าๆ สักสองชั่วโมงให้หนำใจ อาหารที่มีจริตแบบนี้ ผมเลือกเมนูแบบห้าคอร์ส ผลก็คืออิ่มสบายลิ้น และได้คุยกับเชฟด้วยความบังเอิญ และเขาบอกกับผมว่า เขาเพิ่งเดินทางไปที่ไทยและแวะเชียงใหม่ เขาประทับใจอาหารของเรามากๆ

 

สมัยนี้อาหารมื้อละ 5 จานก็แบ่งให้มีปริมาณที่เล็กลง ที่เรียกชื่อว่า Tasting Menu เพื่อเราจะได้ไม่อิ่มเกินไป จานแรกเป็น Ceviche ปลาดิบยำแบบอเมริกาใต้ รสแซ่บ ถูกปากคนไทยอย่างแน่นอน เพราะมีทั้งรสเปรี้ยวหวานมันเค็ม

ตามด้วยกุ้งเอควาดอร์ใส่ซอสเพสโต้ กุ้งตัวโตเนื้อแน่น ทีเด็ดจานที่สามเป็นเกี๊ยวห่อไส้เห็ด ก่อนจะได้กินของหวานมีปลาฉนากซอสถั่ว และตบท้ายด้วยช็อกโกแลตดีดีของเอกวาดอร์ อาหารมื้อนี้ราคาเพียง 70 ดอลล่าร์ ประมาณ 2,000 บาทเท่านั้น ถือว่าคุ้มจริงๆ ครับ มันเป็นราคาห้องพักถูกๆ ของผมได้ 1 คืนเลยทีเดียว

หิวกันแล้วใช่ไหมครับ ร้านอาหารดีดีทั่วโลกทำแบบเดียวกันนี้เยอะขึ้น เที่ยวให้สนุก กินอาหารอร่อยๆ

เราใช้เวลาในกีโต้สามวันก็เพียงพอ สิ่งที่พลาดไม่ได้ในการมาเยือนกิโต้คือไปที่ จุดศูนย์กลางของโลก ซึ่งต้องนั่งรถขึ้นไปบนภูเขาย่านชานเมืองออกไปประมาณ 30 นาที ผมขอยกยอดไปเล่าต่อตอนที่สองนะครับ