กว่าจะมาเป็นบทกวี ของอแมนด้า กอร์แมน

        เมื่อเดือนที่แล้ว คณะกรรมการจัดงานฉลองตำแหน่งประธานาธิบดีของโจ ไบเดน ติดต่อไปหาอแมนด้า กอร์แมน ผ่านวีดีโอคอล เพราะมาดามจิลล์ ไบเดน ได้เห็นเธออ่านบทกวีที่ห้องสมุดรัฐสภา และเสนอชื่ออแมนด้าเป็นผู้ร่ายกวีในพิธีสาบานตนของประธานาธิบดีคนใหม่

    อแมนด้าบอกนิวยอร์กไทม์สว่าคณะทำงานไม่ได้กำหนดแนวทาง มีแต่ธีมโดยรวมคือ ‘อเมริกา ยูไนเต็ด’ ซึ่งเธอรู้สึกว่ายอดมาก เพราะตรงกับสิ่งที่อยากจะเขียนอยู่พอดี เกี่ยวกับการรวมเป็นหนึ่งของอเมริกา และการเริ่มบทใหม่ของประเทศ แต่เธอเริ่มเขียนบทกวี ภูเขาที่เราปีน “The Hill We Climb” ไปได้สักพักก็ติดขัด รู้สึกอ่อนล้าและกังวลว่าจะทำได้ไม่ดีพอ “เป็นงานใหญ่และอาจเป็นงานหนึ่งที่สำคัญที่สุดในอาชีพของฉัน” เธอกล่าวไว้ในบทสัมภาษณ์ “เหมือนกับว่า ถ้าฉันพยายามปีนเขาให้ได้ในทันที ฉันก็จะเป็นลมหมดสติไป”

        ระหว่างที่เธอศึกษาคำปราศรัยของอับราฮัม ลินคอล์นและมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ แล้วเขียนวันละสองสามบรรทัดไปจนถึงครึ่งทาง ก็เกิดเหตุจลาจลที่รัฐสภาในวันที่ 6 มกราคม ซึ่งกลายเป็นแรงผลักดันให้อแมนด้าแต่งบทกวีจบในคืนนั้น

      อแมนด้าวัย 22 ปี เป็นกวีอายุน้อยที่สุดที่ได้ขึ้นเวทีในพิธีสาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี ในช่วงเวลาที่อเมริกาถูกท้าทายด้วยโรคระบาด, ความรุนแรงทางการเมือง และการแบ่งแยก เธอเลือกที่จะเขียนบทกวีให้แรงบันดาลใจ สร้างความหวัง และจุดมุ่งหมาย ให้บทกวีนี้สื่อถึงความหวังและการรวมเป็นหนึ่งโดยไม่เพิกเฉยต่อรอยร้าวที่ต้องเชื่อมประสาน

        “บทกวีของฉันจะไม่พยายามเคลือบคลุมสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามสัปดาห์นี้ หรือเรียกได้ว่า ในสองสามปีที่ผ่านมา ฉันอยากใช้ถ้อยคำผ่านบทกวีเพื่อสร้างจินตนทัศน์ถึงหนทางที่ประเทศของเราจะยังรวมกันและฟื้นคืนได้” อแมนด้ากล่าว “โดยที่ในกระบวนการนั้น มิใช่จะลบหรือเพิกเฉยต่อความจริงอันร้ายแรงที่ฉันคิดว่าอเมริกาจำเป็นต้องประนีประนอมยอมรับ”  ดังความตอนหนึ่งของบทร้อยกรองว่า...

และเป็นความจริงที่ว่าเรายังห่างจากการขัดเกลา

เงาความงามพิสุทธิ์ยังอยู่ไกล

ใช่ว่าเราจะปรารถนา

ว่าจะสร้างสมาพันธ์อันสมบูรณ์พร้อม

เพียงจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเพื่อจุดหมาย

จะได้สร้างประเทศที่ยอมรับ

กับทุกวัฒนธรรม, สีผิว, บุคลิกลักษณะและสถานะของผู้คน

ด้วยเหตุผลดังนี้ ที่มองข้ามสิ่งขวางกั้น

หันมาดูความจริงตรงหน้า สนใจอนาคตยิ่งกว่า

หาทางเลิกแบ่งแยก แลกอาวุธเป็นอาทร

ก่อนจะเอื้อมเข้าหา ไม่ปรารถนาร้ายต่อกัน สมานฉันท์สามัคคี...

อแมนด้าเป็นหนึ่งในคู่แฝดจากครอบครัวของครูภาษาอังกฤษที่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอมีปัญหาการพูดตั้งแต่เด็ก จึงแสดงออกผ่านการเขียนและแต่งบทกวี แล้วเธอก็รู้สึกว่า การอ่านออกเสียงจะทำให้ถ้อยคำมีชีวิตชีวาขึ้นมาอย่างแท้จริง เธอจึงข้ามผ่านอุปสรรคในการพูดมาได้ และใช้เพลงบำบัดให้ออกเสียงได้ดีขึ้น โดยเฉพาะเสียงอักษร “อาร์” ที่เคยมีปัญหา อแมนด้าก้าวจากโรงเรียนในซานตา โมนิก้าไปสู่ฮาร์วาร์ด การเรียนด้านสังคมวิทยา และสุนทรพจน์ของ มาลาลา ยูซาฟไซ เจ้าของรางวัลโนเบลสันติภาพที่อายุน้อยที่สุดชาวปากีสถาน เป็นแรงบันดาลใจให้อแมนด้าสมัครเข้าเป็นผู้แทนเยาวชนแห่งสหประชาชาติ และเธอยังสร้างผลงานจนได้รับตำแหน่งกวีเยาวชนแห่งชาติคนแรก ก่อนจะมาร่ายกวีในพิธีสาบานตนของประธานาธิบดีโจ ไบเดน จูเนียร์

เป้าหมายต่อไปของอแมนด้าคือ สมัครเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาในปี 2036

 

And yes we are far from polished

far from pristine

but that doesn't mean we are

striving to form a union that is perfect

We are striving to forge a union with purpose

To compose a country committed to all cultures, colors, characters and

conditions of man

And so we lift our gazes not to what stands between us

but what stands before us

We close the divide because we know, to put our future first,

we must first put our differences aside

We lay down our arms

so we can reach out our arms

to one another

We seek harm to none and harmony for all

อ้างอิง

https://www.nytimes.com/2021/01/19/books/amanda-gorman-inauguration-hill-we-climb.html

https://www.youthlaureate.org/

https://www.youtube.com/watch?v=ePiZc5yP7KA

PHOTO: Twitter @TheAmandaGorman